Müzakereler yaygın eğitimin ayrılmaz bir parçasıdır çünkü tartışma yoluyla insanlar bilgiyi analiz etmeyi, eleştirel düşünmeyi, iletişim becerilerini geliştirmeyi, fikirleri paylaşmayı ve deneyimlerden öğrenmeyi öğrenirler; bu nedenle “sorgulama ve değerlendirme” her aktivitenin temel bir parçasıdır.
Bir tartışma yürütmenin birçok farklı yolu vardır ve bazı yollar, özellikle işbirliği ve katılım içerenler, haklı olarak kendi başlarına aktiviteler olarak kabul edilebilir. Grup büyüklüğüne göre tartışma etkinliği örneklerini büyük gruplarda tartışma ve küçük gruplarda tartışma olarak iki gruba ayıracağız;
Grup Tartışma Etkinlikleri için Örnek Araçlar
Büyük Gruplarda Tartışmalar
- Vızıltı Grupları: Tüm grup tartışmasında hiçbir fikir ortaya çıkmıyorsa, bu yararlı bir yöntemdir. İnsanlardan konuyu çiftler halinde veya küçük gruplar halinde birkaç dakika tartışmalarını ve ardından fikirlerini grubun geri kalanıyla paylaşmalarını istenir. Yakında ortamın sohbetlerle ve insanların fikirlerle “vızıldadığını” göreceksiniz!
- İfade Alıştırmaları: Bu teknik, katılımcıların mutlaka gerekçelendirmeye gerek kalmadan görüşlerini ifade etmelerini sağlar. İnsanları fikirlerini paylaşma konusunda özgüven sahibi olmaya teşvik etmenin nazik bir yoludur.
Grupla birlikte keşfetmek istediğiniz bir konu veya konular hakkında bazı ifadeler (4-6 yeterli olmalıdır) hazırlayın. “Katılıyorum” ve “Katılmıyorum” şeklinde iki taraf yapın ve bunları yaklaşık 6-8 metre arayla yere koyun. Dilerseniz iki uç fikir arasındaki süreci simgelemek için iki taraf arasına zemine bir ip veya bant yerleştirebilirsiniz.
Hazırladığınız ifadelerden birini okuyun ve katılımcılardan kendi görüşlerine göre kendilerini iki fikir arasında konumlandırmalarını isteyin; kararsız olanlar ortada dursun. Katılımcıları isterlerse neden bulundukları yerde durduklarını açıklamaya davet edin. İnsanları, dinledikleri argümanlar sonucunda fikirlerini değiştirirlerse, çizgideki konumlarını değiştirmeye teşvik edin. “Görüş Noktaları” denilen bir çeşit vardır. Odanın dört duvarına dört işaret yapıştırın: “Katılıyorum”, “Katılımyorum”, “Bilmiyorum” ve “Bir şey söylemek istiyorum”. Daha önce olduğu gibi, insanlar kendilerini tepkilerine göre konumlandırır ve her an pozisyon değiştirebilirler.
- Balık Kasesi: Bu yöntem, katılımcıların yorumlarını kolaylaştırıcı veya öğretmen yerine birbirlerine yöneltmelerini sağlamanın yararlı bir yoludur. Birkaç – ideal olarak dört ila altı arasında – katılımcıyı odanın ortasındaki küçük bir daire içinde bir konuyu tartışmak için birlikte oturmaya davet edin, diğer herkes dairenin etrafına oturur ve “kasedeki balığı” dinler. Gözlemcilerden biri tartışmaya katkıda bulunmak istediğinde öne çıkar ve kendilerini “balıklardan” birinin arkasına geçer. Bu “balık” daha sonra değiş tokuş etmeli ve dinleyicilere katılmalıdır.
Bu yöntemi kullanmanın çeşitli yararları vardır, başlıcası, katılımcıların tartışma sırasında, kendileri karar verdiğinde konuşmak için öne çıkabileceği kadar kontrole sahip olmalarıdır, ayrıca grubun diğer üyeleri de uzun konuşmalar yapanları veya kendilerini tekrar edenleri susturabilir veya yer değiştirebilir.
- Münazara: Geleneksel ev tartışmaları, özellikle diğer tartışma yöntemlerini kullanma olasılığının az olduğu bir sınıfta daha faydalıdır. Eğer tüm sınıf tartışacaksa, örneğin “Bu ev, insan haklarının evrensel değil, Batılı bir buluş olduğuna inanıyor”, o zaman öğretmenden ziyade öğrencilerden birinin başkan olmasına izin verin.
Küçük Gruplarda Tartışmalar
Herkesin katkıda bulunma şansı daha yüksek olduğundan, tartışma etkinlikleri genellikle en iyi küçük gruplar halinde gerçekleştirilir. İnsanlar kendilerini daha küçük gruplarda ifade ederken kendilerini daha güvende hissetmekle kalmaz, aynı zamanda her kişinin konuşmak için daha çok zamanı olur.
- Aaa Bbb Ccc: Bu, insanların siz “öğretmeden” bilgi ve anlayışlarını geliştirmelerini istediğinizde çok faydalı bir tekniktir. İnsanlar bir konunun bir yönü hakkında uzmanlıklarını geliştirmek için küçük gruplar halinde çalışırlar. Gruplar daha sonra yeniden gruplanır ve bilgilerini paylaşır. Her grup için üzerinde çalışmak istediğiniz bir konu hakkında bir açıklama veya soru kartı hazırlayın. Her grup aynı konunun farklı bir yönü üzerinde çalışacaktır. Katılımcıların üç küçük grup oluşturmasını sağlayın; bir grup A grubu, ikincisi B grubu ve üçüncü grup C’dir. Her gruba, soruyu veya sorunu tartışmaları için üzerinde belirli bir süre verin. Ardından, yeni grupların her biri, orijinal grupların her birinden bir üye içerecek şekilde yeniden gruplandırın; yani yeni gruplar ABC, ABC ve ABC olarak oluşturulmuştur. ABC gruplarına bir sorunu çözme veya her üyeden girdi gerektiren bir fikir birliğine varma görevini verin.
- Şapkadaki İfadeler: Bu teknik, bir konuyu tanıtmanın, insanları konuşturmanın veya fikir üretmenin etkili bir yoludur. Bazı ifadeler veya soru kartları hazırlayın ve onları bir şapkaya koyun. Ya şapkayı dairede dolaştırın ya da dairenin ortasına yerleştirin. İnsanlardan sırayla bir kart çıkarmalarını ve yorum yapmalarını isteyin. Kolaylaştırıcı, kartları hazırlamak yerine, katılımcılardan kendi açıklamalarını veya soru kartlarını yapmalarını isteyebilir. Bu şekilde, soruların gruba anonim olarak sorulması, hassas olabilecek konular tartışılırken yararlı olabilir.
- Durum Çalışmaları: Durum çalışmaları, bir sorunu gösteren insanlar ve olaylar hakkındaki kısa “öykülerdir”. İfade kartları gibi, bilgileri mesaj içermeyen bir şekilde sunmak için yararlı araçlardır. Ayrıca katılımcılar ile problem arasında bir uzaklık yaratırlar ve bu da konunun tartışılmasının daha rahat yapılmasını sağladığı için bu yöntem değerlidir. Örneğin, grupta zorbalar varsa ve sorunu çözmek istiyorsanız, gerçek duruma paralel olan bir zorbalık hikayesi sunabilirsiniz. Katılımcılar durum hikayesini yorumlar, problemi analiz eder ve problemin çözümüne yönelik önerilerde bulunmaya çalışırlar.